اینکه سال هاست دنبال «تو» یی چون «من» می گردم عجیب نیست
عجیب اینه که نتونستم «تو» یی چون «من» پیدا کنم
اصلا نمیشه!
عجیبِ
که
تنها، «تو»یی که می تواند چون «من» ی را تحمل کند
شاید راز آفریدن بنده هات هم «تو» میدونی که هیچ وقت تنهاشون نمیذاری
«تو» یی که می تواند «من» باشد
بنده هات نمی توانند «من» ی را تحمل کنند!
همین!
می بینی!مجبورم،بعضی از حرفام و به ID خودم بفرستم،نه بنده هات!
الهی شکر،که هستی خودت!
در طول این سال هایی که در دومینوی وجودیم دنبال ــت می گشتم.
این بود که فهمیدم تا صبر و شکیبایی و خلوص نیت نداشته باشی به الی الله نخواهی رسید.
اما تو اون پیچ و خم هایی رو که به سختی گذروندم تا به تو برسم!
یه جاهایی بود که مونده بودم در باطل بودنش یا حق بودن!
یه جاهایی باید میرفتم اما موندم
یه زمان هایی باید صبر می کردم اما از کوره در رفتم
به یه کسایی نباید اعتماد می کردم اما اعتماد بیجا کردم
و هزار اشتباه دیگه ، اما تو بودی که نا امیدم نکردی
تو بودی که نذاشتی غرق شم
آره!
تلاش هایی که کردم
نعمت هایی که بهم دادی باید به تـــــــــــــــو ختم می شد!
اما همچنان سر درگمم!
حیف!از اینکه راه و بهم نشون دادی اما دورت زدم!
لـذت گــنــاه و ازم بگیر...
روز آخـــــر بود،کوله خاکی رو که داد بهم،گفت: راستی یه کتاب توش گذاشتم،زندگی نامَه اش ــِ
- آقا سید؟
+ بـــله؟
- زندگی نامه ی کی؟
+ همونی که اونروز، توبهشت،محو عکسش شدی!
- لبخند ریزی زدم و سرم و انداختم پایین!
....
تو قطار ، برگشت از سفر راهیـــان،دور ازنــگاه آقا سید،کتاب و باز کـــردم!سنــگیــن بود بــــرآم!،بـــستم ــِـش
...
..
.
تهــــرآن...
سال 1394
رو کرد بهم پرسید
رآســـتی؟
تو! مکتب فکریت چـــیه؟
در کوله ام رو باز کردم
گفتم: آویـــــــنـــیـــــســــم!
....
سکوت کرد.....
بِسْمِ اللّهِ الَّذى هُوَ مُدَبِّرُ الاُْمُورِ
حــرفـــی
بـــــــر
لــــب
نــمــی آیــد
جـــــز ایــنـکــه
هرکــه را اسـرار حـق آمـوخـتـنـد،مـهـر کـردنـد و دهـانـش دوخـتـنـد...
